ΤΑΞΙ 2843025652—6932604272 - 6938585384 - 6947294811
EMAIL a.karella69@gmail.com
Το Ηράκλειο είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης, καθώς και ο μεγαλύτερος λιμένας του νησιού. Στο Ηράκλειο είναι η έδρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, καθώς επίσης και η έδρα της Περιφέρειας Κρήτης. Το Ηράκλειο είναι επίσης, η έδρα της Εκκλησίας της Κρήτης και ο Αρχιεπίσκοπός του είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Η Πόλη του Ηρακλείου για την αντίσταση και τον ηρωισμό της κατά τη Γερμανική εισβολή και τη Μάχη της Κρήτης (1941) τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Α΄. Τάξεως. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο Δήμος Ηρακλείου έχει πληθυσμό 173.993 κατοίκους. Κύριοι οικονομικοί τομείς της πόλης είναι ο τουρισμός, η γεωργία και το εμπόριο (Της Μεσογείου) Διαθέτει βιομηχανική περιοχή 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του κέντρου. Το Ηράκλειο διαθέτει επίσης ένα από τα μεγαλύτερα σε κίνηση αεροδρόμια της χώρας (αεροδρόμιο "Νίκος Καζαντζάκης") και λιμάνι με μεγάλη κίνηση επιβατών και εμπορευμάτων.
ο Ηράκλειο βρίσκεται
κοντά στo παλάτι της Κνωσού που την περίοδο του μινωικού
πολιτισμού είχε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού στην Κρήτη.
Η πόλη του Ηρακλείου
κτίστηκε το 824, όταν κατέλαβαν τις ακτές οι Σαρακηνοί πειρατές υπό τον Αμπού
Χαφέζ. Έχτισαν μεγάλο οχυρό με μια περιμετρική μεγάλη τάφρο γύρω από την οποία
και αναπτύχθηκε η πόλη που έλαβε και την αρχική ονομασία Χάνδαξ. Οι Σαρακηνοί
κατέστησαν την πόλη αυτή πρωτεύουσά τους και ορμητήριο των πειρατικών τους
δραστηριοτήτων, πράγμα που εξόργισε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.Φυσικό ήταν η
Βυζαντινή (Ανατολική Ρωμαϊκή) πολιτική να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στην
ανακατάληψη της Μεγαλονήσου. Μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες, όπως π.χ.
εκείνη του Γογγύλη, η Βασιλεύουσα αποφάσισε να τελειώνει με την υπόθεση της
Κρήτης. Επί βασιλείας Ρωμανού Β΄. και πρωθυπουργίας Ιωσήφ Βρίγγα, ανατέθηκε
στον Μάγιστρο Νικηφόρο Φωκά (τον μετέπειτα Αυτοκράτορα Νικηφόρο Β΄ Φωκά) η
προετοιμασία και ηγεσία της εκστρατείας.
Το 961 οι Βυζαντινοί
επιτέθηκαν στην πόλη του Χάνδακα. Οι δυνάμεις του Νικηφόρου Φωκά, κατά τα κοινώς
αποδεκτά ήθη της εποχής, έσφαξαν τους Σαρακηνούς, τη λεηλάτησαν και την έκαψαν.
Την ξανάκτισαν, απεκατέστησαν τη Χριστιανική πίστη, την προσάρτησαν πλήρως στο
Κράτος της Βασιλεύουσας και κράτησαν την κυριαρχία της για 243 χρόνια. Ο
Νικηφόρος Φωκάς μερίμνησε για την εγκατάσταση στην Κρήτη ευγενών οικογενειών
από τη Βασιλεύουσα για την εξύψωση του φρονήματος των Κρητών και τη σύσφιξη των
δεσμών με το Κράτος της Βασιλίδας. Την αυτή πολιτική επικυρώνει το Διάταγμα του
Αλεξίου Β΄. Κομνηνού (1182) με το οποίο εγκαθίστανται επίσημα [2] στην Κρήτη
[3], oι Αρχοντικές (Αρχηγικές) Οικογένειες, των γνωστών
"Δώδεκα (12) Αρχοντόπουλων" δηλ. των Ιωάννη Φωκά (που επί
Ενετοκρατίας το όνομα εξελίχθηκε σε Καλλέργη), Κωνσταντίνου Βαρούχα, Μαρίνου
Σκορδύλη, Λέοντα Μουσούρου, Φίλιππου Γαβαλά, Ανδρέα Μελισσηνού, Θωμά Αρχολέο
(Αρχολέοντος), Δημητρίου Βλαστού, Ευστρατίου Χορτάτζη, Νικηφόρου Αργυρόπουλου,
Λουκά Λίτινα και Ματθαίου Καφάτου (Καλαφάτη). Η ιστορική σελίδα που άνοιξε τότε
για το Ηράκλειο και την Κρήτη γενικά, συνεχίζεται αφού επέζησε αλλαγών και
μεταβολών, επιτυχιών και κακουχιών, κατά τα "γυρίσματα των καιρών"
τόσο εντός των στενών ορίων του Ηρακλείου και της Κρήτης γενικότερα, όσο και
Οικουμενικά όπου υφίσταται το όνομα ή πνεύμα των Κρητών εξ Ηρακλείου ή άλλων.
Μέρος των ενετικών
νεωρίων του Ηρακλείου
Το 1204 η πόλη
αγοράστηκε από τους Ενετούς μέσω μιας πολιτικής συμφωνίας που περιλάμβανε,
μεταξύ άλλων, την επανατοποθέτηση στον θρόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του
Ισαάκιου Β΄ Αγγέλου από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας. Οι Ενετοί
βελτίωσαν τις οχυρώσεις της πόλης χτίζοντας ένα τεράστιο τείχος (πάχους μέχρι
40 μ. σε ορισμένα σημεία), του οποίου το μεγαλύτερο μέρος σώζεται μέχρι και
σήμερα. Το όνομα της πόλης από Handaq έγινε Candia
στα Ιταλικά. Οι Κρήτες εξεγέρθηκαν αρκετές φορές κατά της Βενετίας.
Επαναστάσεις όπως των αρχοντικών οικογενειών των Μελισσηνών, Σκορδίληδων και
Καλλέργηδων δημιουργούσαν τις νέες πραγματικότητες ανάμεσα στη Γαληνοτάτη και
την Κρήτη. Η επανάσταση του Μεγάλου Άρχοντα Αλεξίου Καλλέργη οδήγησε στην
υπογραφή της Συνθήκης "Pax Alexii
Callergi" ανάμεσα στη Βενετία και το Μεγάλο
Άρχοντα, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολύ καλύτερες μέρες για την Κρητική
Πολιτεία. Στις 8 Αυγούστου 1363 Κρήτες και Βενετοί έποικοι φεουδάρχες θέλησαν
να αποτινάξουν κάθε είδους Βενετσιάνικη επιβολή και επιρροή, επαναστάτησαν και
κατέλυσαν την κυριαρχία της Βενετίας στην Κρήτη. Στην εν λόγω επανάσταση
πρωτοστάτησαν οι οικογένειες ευγενών Gradonico και Venier
με την ενεργό σύμπραξη του Άρχοντα Ιωάννη Καλλέργη, που έτρεφε αρχηγικές
φιλοδοξίες. Δημιουργήθηκε έτσι η "Δημοκρατία του Αγίου Τίτου", στα
πρότυπα της Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου του Κράτους της Γαληνοτάτης Βενετίας,
αλλά ενάμιση χρόνο αργότερα (1364) η Βενετία κατέστειλε την επανάσταση και
έδωσε τέλος στην Κρητική Αυτόνομη "Δημοκρατία του Αγίου Τίτου".
Το 1647 μ.Χ. ξεκίνησε
η πολιορκία της πόλης από τους Οθωμανούς Τούρκους, η οποία κράτησε 22 χρόνια
και κόστισε τη ζωή σε 30.000 Κρητικούς και 120.000 Τούρκους και εν τέλει έληξε
με την κατάκτηση της πόλης το 1669, από τον Κιοπρουλού Φαζίλ
Αχμέτ.(Κωνσταντίνου Σάθα,Τουρκοκρατούμενη Ελλάς.Σχετικά με την πολιορκία του
Χάνδακα). Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας η πόλη έγινε γνωστή και ως “Μεγάλο
Κάστρο” ή “Κάστρο”. Περίοδοι ειρήνης, κινήματα, επαναστάσεις και σκληρές καταστολές
εκ μέρους των Τούρκων, χρόνια πραγματικά αιματοβαμμένα, είναι η διάρκεια της
"ασέληνης νύχτας" των χρόνων της Οθωμανικής Κυριαρχίας σε Μεγάλο
Κάστρο (Ηράκλειο) και Κρήτη. Δεν θάναι υπερβολή να λεχθεί πως αληθεύει ότι κάθε
πέτρα του νησιού "βάφτηκε" στο αίμα Κρητικών, άσχετα από φύλλο και
ηλικία, που το μόνο τους αμάρτημα ήταν πως δεν σήκωναν κατακτητή πάνω απ το
κεφάλι τους. Παραδειγματικά αναφέρεται ότι " στη μεγάλη σφαγή του
Ηρακλείου , την 24 Ιουνίου 1821, που έμεινε στη μνήμη του λαού σαν ο μεγάλος
αρπεντές, οι εξαγριωμένοι Τούρκοι κατέσφαξαν το Μητροπολίτη Κρήτης Γεράσιμο
Παρδάλη και πέντε Επισκόπους : τον Κνωσσού Νεόφυτο, τον Χερρονήσου Ιωακείμ, τον
Λάμπης Ιερόθεο, τον Σητείας Ζαχαρία και τον τιτουλάριο Επίσκοπο Διοπόλεως
Καλλίνικο. Για δύο και περισσότερα χρόνια η Εκκλησία της Κρήτης έμεινε ακέφαλη.
Η πόλη ελευθερώθηκε
το 1898 και μπήκε στην Κρητική Πολιτεία το 1908 που με τη σειρά της
προσαρτήθηκε στην Ελλάδα το 1913. Κατά την απελευθέρωσή της η πόλη ονομάστηκε
Ηράκλειο από τον Μινωικό οικισμό που υπήρχε στο σημείο, ήδη από τον 7ο π.Χ.
αιώνα, σύμφωνα με τα "Γεωγραφικά" του Στράβωνα ("... έχει για
επίνειο η Κνωσός το Ηράκλειο").
Μετά τη Μικρασιατική
Καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή πληθυσμών εγκαθίστανται στο Ηράκλειο
Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες που εμπλούτισαν τον τοπικό πολιτισμό.
Δημιούργησαν τους συνοικισμούς που φέρουν τα ονόματα των πόλεων της Μικράς
Ασίας από όπου προήλθαν, όπως Νέες Κλαζομενές, Νέα Αλικαρνασσός, Νέα Αλάτσατα,
Νέα Βρύουλα[6]. Η υποδοχή των προσφύγων απο τους γηγενείς ήταν φιλόξενη και η
συμβίωση ειρηνική
